Τα παιδιά

«Οι ιστορίες του Άγγελου, ένα παιδί της νέας εποχής»

1 - Ο Άγγελος συναντά δελφίνια και κερδίζει… άγγελο!
από τη Μαριαννίκ

Σήμερα βρέχει έξω. Ευκαιρία! Σκέφτεται ο Άγγελος και πάει στο δωμάτιο του να ξαπλώσει… αλλά σίγουρα όχι για να κοιμηθεί! βλέπεις, μερικές φορές ο Άγγελος έχει όρεξη να τρέχει έξω, να κάνει ποδήλατο ή ποδόσφαιρο με τους φίλους τους, και άλλες φορές προτιμά να κάνει εσωτερικά ταξίδια, ταξίδια που τον πάνε μακριά, κοντά σε άλλους φίλους και σε άλλους κόσμους… για να δούμε λοιπόν που θα πάει σήμερα και αν θέλεις, έλα και εσύ μαζί, ξάπλωσε απαλά χάμω ή στο κρεβάτι σου, όπου νιώθεις καλύτερα, και άφησε την ιστορία να ξετυλιχτεί… αν θες μπορείς και να ζητήσεις στη μαμά σου να σου την διαβάσει και όταν θα τελειώσει θα της διηγηθείς όλα όσα είδες και έκανες και εσύ σε αυτό το ταξίδι και θα τα συζητήσετε μαζί…

Ήδη ο Άγγελος έχει κλείσει τα μάτια του και πίσω από τα βλέφαρά του φαντάζεται ένα ξέφωτο, ένα ωραίο μέρος με δέντρα και γρασίδι, καταπράσινο. Εκεί υπάρχει πολύ γαλήνη, ησυχία, και του δίνει όρεξη να ξαπλώσει...εντάξει, πρόλαβες να τον ακολουθήσεις; Έφτασες και εσύ στο ξέφωτο; Ωραία… Τώρα λοιπόν που ξαπλώσατε και οι δύο ας συνεχίσουμε… Κάτω από το σώμα σας νιώθετε τη γη, ζεστή, απαλή, και σας χαλαρώνει.
Κοιτάζετε τον ουρανό και βλέπετε μια μικρή σφαίρα φωτός που κατεβαίνει απαλά προς εσάς. Είναι όμορφη, κάτασπρη και έρχεται για να σας προστατέψει. Σιγά σιγά κατεβαίνει κοντά σας, σας τυλίγει σαν σεντόνι και σας γεμίζει ασφάλεια. Τώρα είστε μέσα στη σφαίρα και ξέρετε ότι από δω και πέρα μόνο ωραία πράγματα μπορούν να σας συμβούν. Νιώθοντας απέραντη εμπιστοσύνη, αποφασίζετε να αφήσετε το σώμα σας στην αγκαλιά αυτής της σφαίρας και να πάτε μια βόλτα με το πνεύμα σας. Και έτσι γίνεται, απλά, μια και απλά το επιθυμήσατε.

Με το πνεύμα σας λοιπόν σηκώνεστε, κοιτάτε μια στιγμή το σώμα σας που ξεκουράζεται μέσα στη κατάλευκη σφαίρα, και προχωράτε στο ξέφωτο.
Μπροστά σας βλέπετε ένα δέντρο με μεγάλο και ίσιο κορμό, που σας τραβάει. Πηγαίνετε κοντά και καθώς προχωράτε βλέπετε στη βάση του μια μικρή πόρτα. Πλησιάζετε να δείτε τι μπορεί να είναι, και μόλις την αγγίξετε, τσαφ!... ανοίγει μαγικά και βλέπετε μια σκάλα που κατεβαίνει μέσα στη γη. Είναι μια μαγική σκάλα, βιολετί, λαμπερή, που μουρμουρίζει: «έλα, μπες μέσα, θα δεις, αξίζει…».

Αποφασίζετε να μπείτε μέσα στο δέντρο και αρχίζετε να κατεβείτε αυτή τη σκάλα, η οποία γυρίζει, μια και είναι σαν σπιράλ. Απολαμβάνετε τα βιολετί σκαλοπάτια και τους βιολετί τοίχους. Ακόμα και το ταβάνι είναι βιολετί!! Κατεβαίνετε, κατεβαίνετε, και σιγά σιγά το βιολετί αυτό γίνεται πιο μπλε, αλλάζει το χρώμα μέχρι να γίνουν όλα μπλε, ένα βαθύ μπλε που σας τυλίγει, τόσο όμορφο που θα θέλατε να καθίσετε εδώ λίγο, σαν στο σπίτι σας… αλλά ξέρετε ότι υπάρχουν και άλλα και συνεχίζετε καθώς και πάλι αλλάζουν τα σκαλοπάτια και γίνονται τώρα πράσινα. Ένα πράσινο λαμπερό, σαν της πέτρας που τη λέμε σμαράγδι. Και τι παράξενο! Νιώθετε αγάπη γύρω σας, σαν να έρχεται από το ίδιο το χρώμα… απίστευτο! Και όμως αληθινό…κατεβαίνετε, κατεβαίνετε, και όλα αλλάζουν πάλι και γίνονται κίτρινα, σαν να έχει γίνει ήλιος η σκάλα! Πλάκα έχει! Και κατεβαίνετε ακόμα… το κίτρινο γίνεται πιο σκούρο και τελικά πορτοκαλί. Τι ωραίο, τι ζωντάνια! «Αχ, μέχρι που θα πάμε έτσι» αναρωτιέστε, και πάλι το χρώμα αλλάζει και η σκάλα είναι τώρα κατακόκκινη, σαν να έχει πάρει φωτιά, φανταστικό!
Και εκεί που δεν το περιμένατε πια εμφανίζεται μπροστά σας μια άλλη πόρτα, κόκκινη βέβαια, αφού όλα έχουν γίνει κόκκινα. Την ανοίγετε και κάνετε ένα βήμα μπροστά.

Όλα αλλάξανε. Έχετε φτάσει σε μια παραλία, και όχι οποιαδήποτε παραλία. Μια παραλία μέσα στη γη βαθιά, με χρυσή άμμο και ασημένια θάλασσα. Πανέμορφα!

Προχωράτε στην παραλία, νιώθοντας τη ζεστασιά της άμμου κάτω από τα πόδια σας, και πλησιάζοντας το νερό ο καθένας από σας διακρίνει μια σιλουέτα φωτεινή, αστραφτερή και συγχρόνως γλυκιά, γεμάτη αγάπη, που φαίνεται να τον περιμένει… πηγαίνεις κοντά και βλέπεις ότι σου χαμογελάει και ξέρεις πολύ καλά μέσα σου ότι γνωρίζεστε από παλιά οι δυο σας. Και αρχίζει να σου μιλάει. Λέει:
«Καλώς ήρθες στην χρυσή παραλία με τα ασημένια νερά. Εγώ είμαι ο φύλακας άγγελός σου. Από δω και πέρα θα σε οδηγήσω στα ταξίδια που θα κάνεις με τον Άγγελο, αλλά και μόνος σου εάν με καλέσεις. Αν θες θα σου πω και το όνομά μου, αρκεί να μου το ζητήσεις. Μπορούμε να κουβεντιάσουμε εμείς οι δύο το ξέρεις; Αλλά προς το παρόν είσαι έτοιμος για να συνεχίσεις το πρώτο σου ταξίδι. Πάμε μαζί να βρούμε παλιούς φίλους…»

Χαμογελά, σε παίρνει από το χέρι, σφίγγεις και εσύ το δικό του, και όταν μπαίνει στο νερό ξέρεις ότι σε οδηγεί σε καινούργια περιπέτεια, γεμάτη χαμόγελο.
Περπατάτε μαζί στο νερό, το οποίο ανεβαίνει μέχρι τη μέση σου, το λαιμό σου, τώρα και όλο το κεφάλι σου είναι μέσα στο ασημένιο νερό, απίστευτο… τι πλάκα που έχει!... είσαι μέσα στο νερό και αναπνέεις κανονικά, όλα είναι εύκολα και όμορφα, μα τόσο όμορφα, έχεις ενθουσιαστεί!

Κοιτάς τον οδηγό σου που συνεχίζει να σου χαμογελάει με αγάπη, και ξαφνικά σου δείχνει κάτι μπροστά σας και λέει «κοίτα!»
Κοιτάς μπροστά και βλέπεις –yes!- ένα δελφίνι! Δυο, τρία….δεκάδες δελφίνια! Σούπερ! Γελάνε τα δελφίνια, όλο γελάνε αυτά τα δελφίνια. Χορεύουν γύρο σου, σε αγγίζουν, σε γαργαλάνε και γελάς και εσύ με τη σειρά σου. Ανεβαίνεις στην πλάτη τους, παίζεις και κάνεις κολοτούμπες μαζί τους, «τι ωραία που περνάμε εδώ» σκέφτεσαι… και κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι ακούς μέσα σου τη φωνή τους, σου μιλάνε τηλεπαθητικά και εσύ δεν τους ακούς με τα αυτιά σου αλλά μέσα στην καρδιά σου, waου….

«θυμήσου, σου λένε, πόσο σημαντική είναι η χαρά... η χαρά είναι ένα κλειδί χρυσό για να επικοινωνήσεις μαζί με τους οδηγούς σου, με τις άλλες διαστάσεις, τους άλλους κόσμους και τους άλλους χρόνους… ίσως το καλύτερο κλειδί! Μπορεί να το έχεις ξεχάσει, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να σου το υπενθυμίσουμε! Δεν είσαι ποτέ μόνος, και για να το διαπιστώσεις αρκεί να πας στην καρδιά σου, να μας καλέσεις και εμείς θα είμαστε πάντα εδώ για να σου μιλήσουμε για τη χαρά και να τη μοιραστούμε μαζί σου, πάντα… σ’ αγαπάμε!» και με μια τελευταία τσουλήθρα πάνω στη πλάτη τους, βρίσκεσαι ξανά μπροστά στον φύλακα άγγελό σου, που σε κοιτάει και σου λέει:
« βλέπω ότι χαμογελάς, σίγουρα κατάλαβες τι είχαν να σου πουν τα δελφίνια και χαίρομαι γι’ αυτό. Η χαρά είναι πράγματι ένα μαγικό κλειδί και μπορούν να σε βοηθήσουν να την έχεις πάντα στην καρδιά σου, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές… έλα τώρα, καιρός είναι να ξαναβρείς το σώμα που άφησες στο ξέφωτο…»

Και μόνο που το σκέφτεσαι, βρίσκεσαι ξανά στο χορτάρι μαζί με τον άγγελο που συνεχίζει να χαμογελά… πηγαίνεις στη σφαίρα σου και μπαίνεις στο σώμα σου, απαλά. Αμέσως η σφαίρα σηκώνεται και εξαφανίζεται στον ουρανό.

«Τελείωσε το πρώτο σου ταξίδι, σου λέει ο άγγελος, και πολύ χάρηκα που το κάναμε μαζί. Θα υπάρχουν και άλλα, θα δεις… εν τω μεταξύ, εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου…. Στο επανειδείν!»

Του χαμογελάς, νιώθεις τόσο καλά και τόση αγάπη γι’ αυτόν που του στέλνεις ένα φιλί και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθειά του, στέλνεις φιλιά πολλά και στα δελφίνια με πολύ αγάπη. Και στέλνεις και ένα ευχαριστώ στη σφαίρα που προστάτεψε το σώμα σου όσο ταξίδευες. Ξέρεις ότι δεν θα χρειαστεί άλλο γιατί τώρα έχεις τον άγγελο που σε προστατεύει, και ξέρεις ότι είναι πάντα κοντά σου…

Ο Άγγελος γύρισε και εκείνος σπίτι και σε χαιρετάει: «θα τα ξαναπούμε σε κάποιο άλλο ταξίδι μαζί!» σου λέει, και τώρα που σταμάτησε η βροχή, τρέχει έξω να παίξει ποδόσφαιρο…